به منظور بررسي اثر قطع آبياري در مراحل مختلف رشد و كاربرد پتاسيم بر عملكرد دانه، اجزاي وابسته به آن و حركت خمش برنج رقم طارم محلي، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه‌اي واقع در شهرستان نور طي سال 1388 اجرا شد. قطع آبياري به مدت 15 روز در چهار مرحله‌ي ابتدا، اواسط و انتهاي پنجه‌زني (آغازه گل آذين) و مرحله خوشه‌دهي كامل به عنوان عامل اصلي و مقادیر شاهد (صفر)، 30، 60 و 90 کیلوگرم پتاسيم خالص در هکتار از منبع کلرور پتاسیم به عنوان عامل فرعي بود که در دو مرحله و به میزان 50 درصد قبل از نشاکاری و 50 درصد در زمان تشكيل اولين جوانه خوشه در غلاف مصرف شد. نتايج نشان داد قطع آبياري در مرحله‌ي خوشه‌دهي كامل موجب كاهش معني‌دار تعداد پنجه در كپه، تعداد پنجه بارور، تعداد خوشه در متر مربع، وزن هزار دانه و در نتيجه افت شديد عملكرد دانه (50/489 گرم در متر مربع) گرديد. حداكثر تعداد خوشه در متر مربع، عملكرد دانه 20/540 گرم در متر مربع و عملكرد بيولوژيك 1329 گرم در متر مربع با قطع آبياري در مرحله اواسط پنجه‌زني حاصل شد. با افزايش كاربرد پتاسيم در مقايسه با تيمار شاهد طول خوشه، تعداد خوشه در متر مربع، وزن هزار دانه و در نتيجه عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت به ترتيب به نسبت 48/10، 81/12، 28/5، 39/16، 06/6 و 10 درصد روند افزايشي داشتند، ولي ارتفاع گياه و حركت خمش ميانگره 4 به ميزان 33/1 و 49/8 درصد كاهش نشان دادند. به جز ارتفاع گياه، در هيچ يك از صفات مورد اندازه‌گيري اثر متقابل قطع آبياري × پتاسيم معني‌دار نبود. بيشترين ارتفاع گياه تحت اثر متقابل قطع آبياري در مرحله اواسط پنجه‌زني × تيمار شاهد پتاسيم مشاهده شد. بنابراين، مرحله خوشه‌دهي كامل به قطع آبياري بسيار حساس است، زيرا باعث كاهش عملكرد دانه و اجزاي عملكرد شد.
کلید واژگان :برنج، پتاسیم، حركت خمش، عملكرد دانه، قطع آبياري.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک