چکیده :

اين آزمایش در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 88-1387 در مزرعه‌اي واقع در استان گلستان اجرا شد. دو رقم اینیا، خزر 1، گلستان، تجن، اترک، پاستور، دریا، زاگرس، فلات و کوهدشت بررسي شدند. نتایج نشان داد بین ارقام مختلف از نظر روز تا شروع سنبله‌دهی، گرده‌افشانی و رسیدگی فیزیولوژیک اختلاف معنی‌داری وجود داشت. ديررس‌ترين رقم پاستور و دريا و زودرس‌ترين رقم اترك بود. سهم ساقه در پر شدن دانه براي رقم زاگرس حداكثر و در رقم تجن حداقل بود. بين عملكرد دانه ارقام اختلاف معني‌داري در سطح 1% وجود داشت. در رقم پاستور سرعت رشد محصول از ابتداي فصل رشد نسبت به ارقام ديگر بيشتر بوده و زودتر به مرحله رشد خطی رسيد. رقم پاستور و اينيا به ترتيب با متوسط عملكرد دانه معادل (1/5986 و 9/3888 كيلوگرم در هکتار) بيشترين و كمترين عملكرد را توليد نمودند. بنابراين با توجه به نتايج به دست آمده رقم پاستور براي كشت در شرايط آب و هوايي منطقه بهترين رقم بود.

کلید واژگان :

ارقام، انتقال مجدد، شاخص‌هاي رشد، صفات فنولوژيك، گندم.



ارزش ریالی : 350000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک