اين آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در شهرستان كياكلا استان مازندران در سال 1389 اجرا شد. دو ژنوتيپ طارم محلي و شيرودي به عنوان عامل اصلي و سه سطح تقسیط نیتروژن در مراحل، پنج روز بعد از نشاءکاری، ابتداي پنجه‌دهی، ظهور خوشه آغازين و خوشه‌دهي كامل به عنوان عامل فرعي و دو آرايش کاشت 20×20 و 30×30 سانتيمتر مربع به عنوان عامل فرعی فرعي بودند. نتايج نشان داد درصد خوشه‌چه پر و تعداد خوشه‌چه پوك از نظر آماري تحت اثر هيچ‌يك از فاكتورها قرار نگرفتند. رقم شيرودي به علت داشتن خوشه بلندتر، تعداد خوشه، تعداد خوشه‌چه و وزن هزار دانه بيشتر و همچنين نزديكي منبع و مخزن، قسمت زيادي از ماده خشك را به پر شدن دانه اختصاص داد، به همين دليل عملكرد دانه آن به نسبت 4/42% بيشتر از رقم طارم بود. بيشترين تعداد خوشه و شاخص برداشت در سطح دوم تقسيط نيتروژن و آرايش كاشت 20×20 سانتیمتر مربع حاصل شد. عملكرد دانه با طول خوشه، تعداد خوشه و وزن هزار دانه همبستگی مثبت داشت. بنابراين سطح دوم تقسيط و آرايش 20×20 سانتيمتر مربع به علت افزايش شاخص‌هاي مطلوب زراعي به عنوان تیمار مناسب بودند.
کلید واژگان :آرايش كاشت، برنج، تقسيط نيتروژن، عملكرد دانه.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک