سبک شناسی معماری هخامنشی

معماری نقطه تلاقی نیاز انسان با هنر اوست و می توان آن را تجلیگاه فکر و هنر بشر دانست. آنچه که معماری به ما می نمایاند، تصویری ایست از اجتماع، اقتصاد، مذهبی و فرهنگی جامعه انسانی که بنا در آن شکل گرفته است. از سوی دیگر دوران هخامنشی از فصول پر افتخار تاریخ هنر و معماری ایران است که بدون شک بناههای عظیم آن هنوز هم منزلگه تفکر بسیاری از پژوهندگان معماری، باستان¬شناسی و تاریخ هنر می باشد. آنچه که امپراتوری هخامنشی خاص و پرشکوه می کند تلفیق هنر سرزمین ها دیگر وگذشتگان آنها با عناصر بومی پارسیان است.این التقاط ،از دید برخی منتقدین ضعف معماری هخامنشی محسوب می شود،اما با واکاوی های بیشتر این نکته مشخص می شود که هنرمند خوش ذوق هخامنشی این عناصر گرته برداری شده را می پرورد و با ترکیب آنها با خصایص معماری اصیل ایرانی ،در نهایت سبک با شکوهی را در معماری بوجود می آورد. در این نوشتار نگارندگان با استناد به کتیبه¬های شاهان هخامنشی مرتبط با آثار معماری و همچنین بررسی وتحلیل یافته های حاصل از کاوش های باستان شناسی سعی دارند الگو و سبک معماری خاص و شاخص امپراتوری هخامنشی را معرفی نمایند. روش تحقیق در این نوشتار با استفاده از گزارش¬های باستان-شناسی موجود و همچنین مطالعات تاریخی ـ تطبیقی آثار معماری برجای مانده است.

هخامنشی، سبک شناسی معماری، تخت جمشید، شوش، پاسارگاد