دل محوری و سیر و سلوک درونی در دیوان شاه نعمت الله ولی و دیگر عرفا

سيروسلوك دروني وتوجّه به دنياي باطن ودل برخلاف عالم ظاهر،موضوعي است كه ازابتداي ادبيات عرفاني-اسلامي موردتوجه بيش از حدّ عرفا واقع گرديده است. موضوعي كه درامهّات متون عرفاني-چه نظم وچه نثر- با اصطلاح «سفر درباطن » و «ازخود بطلب » مطرح گرديده ودر راس اهمّ مسائل وانديشه هاي عرفاني قرارگرفته است.براساس باور ايماني ويقين قلبي عرفاءونيز درجهان بيني آنان ،آن گنج عشقي را كه سالك راه، ساليان سال درسير وسلوك به سوي حق وحقيقت همواره درپي دست يافتن بدان است،دركنج ويرانه دل خود او دفين است.شاه نعمت الله ولي كرماني ازجملة آن عرفاي دل آگاه و باطن انديشي است كه دربرگ برگ ديوانش مدام گنج عشق را دركنج ويرانه دلش دريافته وهمگان را به سيروسلوك دروني جهت دست يافتن به گنج عشق به كنج دل فرا ميخواند.نعمت الله ولي درديوان خود بيش ازهر عارف وعاشقي وبيشترازهرمطلب ومبحث عرفاني ديگر ، محور دل وسيروسلوك دروني را مدّنظرقرارداده است.اين نوشتارموضوع دل و سير و سلوك دروني در ديوان اشعار اين عارف نامي قرن هشتم و نهم هجري را همراه با ذكرشواهدي ازمتون منظوم ومنثور عرفاني مورد مداقّه قرارداده است.

اشعارشاه نعمت الله ولي،اشعار ومتون عرفاني،دل،انسان كامل،سيروسلوك دروني،گنج عشق وكنج دل