معرفت شهودي و استدلالي در گلشن راز شيخ محمود شبستري

از جمله مسايل و مباحثي كه از ابتداي ادب عرفاني- اسلامي فارسي به عنوان امّهات مسايل عرفاني در امّهات متون عرفاني- چه نظم و چه نثر- در صدرتمامي مسايل قرار گرفته و درجاي جاي مثنوي عرفاني گلشن راز شيخ محمود شبستري ، از آغاز تا پايان آن خودنمايي مي كند ، مبحث معرفت و شناخت ، و تفكّر جهت دست يافتن به گوهر حقيقت و عشق است . بر اساس نظر و عقيده عرفايي از جمله محي الدين ابن عربي كه طُرُق رسيدن به شناخت و معرفت حق و حقيقت را بي شمار مي داند: « الطُّرُقُ اِلَي اللهِ بِعَدَدِ اَنْفاسِ الخلايق» (ابن عربي، 1386: 475). مي توان به دو طريق و شاهراه مهم و اصلي در عالم عرفان و علي الخصوص گلشن راز ، اشاره كرد:يكي طريق«برهان و استدلال و فلسفه و عقل»وديگري «كشف و شهود و عرفان و عشق» است.

ذات و حقیقت، شبستری، گلش راز، عرفان و فلسفه، معرفت شهودی و استدلالی