تأملی پیرامون علل و چگونگی مهاجرت کردها به خراسان

کردها گروهی از اقوام آریایی هستند که هم‌زمان با مهاجرت سایر طوایف‌ آریایی به فلات ایران،در مناطق از کشورهای امروزی ایران،عراق،ترکیه، سوریه،آذربایجان و ارمنستان جای گرفتند.با این سکونت‌گاه اصلی این‌ گروه بیشتر در مناطق یادشده بود اما گروه‌های کوچک‌تری از آنان با توجه به‌ نوع زندگی و معیشتشان که مبتنی بر اقتصاد رمه گردانی بود و نیز بعضا به دلایل‌ سیاسی،اجتماعی و فرهنگی در درازنای سده‌های گوناگون در گستره‌ی مناطق‌ مختلف قاره‌ی آسیا و از آن میان نواحی شرقی ایران،پراکنده شده بودند. از علت و زمان دقیق پراکندگی کردها در مناطق شرقی ایران پیش از عصر صفویه اطلاع زیادی در دست نیست و تنها برخی از منابع به وجود کردها در خراسان در قرون نخستین اسلامی اشاره‌ای کرده‌اند.برخی از منابع نیز اشاره‌ی‌ کوتاهی به حضور کردها در زمان حکومت تیموریان و اوایل دوره‌ی صفوی‌ دارند اما موج اصلی مهاجرت کردها به خراسان در زمان شاه عباس صفوی آغاز شد و تا روزگار نادر شاه ادامه یافت.بررسی دلایل این مهاجرت کم‌وبیش‌ اجباری و چگونگی انجام آن و نیز شناسایی برخی از دستاوردهای این مهاجرت‌ موضوع مورد توجه این مقاله می‌باشد

کردها، تاریخ، مهاجرت، خراسان، صفویه، ایلات، عشایر.