تعهد سازماني به عنوان يکي از مهم ترين عوامل تاثيرگذار در کسب موفقيت و مزيت رقابتي در سازمان هاي امروزي مي باشد. بدين منظور مشارکت کارکنان در تصميم گيري ها و امور سازماني به عنوان يکي از پرکاربردترين راهکارهاي دستيابي به تعهد سازماني مطرح شده است. پرواضح است که مديريت، به عنوان موثرترين رکن سازمان، مي تواند با توجه به گرايشاتي که در اين زمينه دارد، اجراي چنين سبکي از تصميم گيري را تسهيل کند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي ابعاد مختلف گرايش مديران به تصميم گيري مشارکتي و تاثير آن بر تعهد سازماني مي باشد. با استفاده از آزمون هاي T تک نمونه اي و فريدمن جايگاه هر يک از ابعاد گرايش مديران به تصميم گيري مشارکتي تعيين و با استفاده از رگرسيون سلسله مراتبي تاثير سه بعد (فرهنگ، تعهد مدير، اثربخشي سازماني) از چهار بعد گرايش مديران به تصميم گيري مشارکتي بر تعهد سازماني اثبات شد، اما تاثير بعد قدرت مديران در گرايش به تصميم گيري مشارکتي بر تعهد سازماني رد شد
کلید واژگان :
تعهد سازماني، تصميم گيري مشارکتي، گرايش مديران به تصميم گيري مشارکتي، ابعاد گرايش مديران به تصميم گيري مشارکتي
