با توجه به اندازه¬گیری نقطه¬ای بارش و عدم پوشش تمام سطح حوزه¬ها، پیش¬بینی این نوع داده¬ها ضروری است. تکنیک¬های مختلفی جهت برآورد داده¬های بارندگی در نقاط فاقد داده وجود دارد. به طور کلی روش-های زمین آماری در مقایسه با روش¬های آمار کلاسیک دقیق¬تر هستند. در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ، ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺑﺎرش ﺳﺎﻻﻧﻪي 97 اﻳﺴﺘﮕﺎه باران¬سنجی در اﺳﺘﺎن ایلام در یک دوره آماری¬23 ساله (سال¬های 1366-1389) ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ. پس از جمع¬آوری آمار و اطلاعات مربوطه، نقشه هم¬باران تهیه و آنالیز واريوگرام انجام شد. در این تحقيق سه نوع روش كريجينگ شامل كريجينگ معمولي، ساده و عام مورد استفاده قرارگرفت. برای ارزیابی انواع مدل¬ها از مربع میانگین ریشه خطا با خطای استاندارد استفاده شد. نتایج بدست¬آمده نشان ¬داد که روش كريجينگ عام با پايين¬ترين ميزان ميانگين خطاي برآورد (003/0) و مربع ميانگين ريشه خطاء (97/74) بهترین روش برای درون¬یابی در این پژوهش می¬باشد. همچنين در مقايسه مربع ميانگين ريشه خطا با خطاي استاندارد براي تعيين ميزان برآورد مورد انتظار، هر چهار مدل داراي برآوردي بیشتر از حد انتظار بودند. در پایان مشاهده گردید که تغییر نمایی ارتفاع و بارش منطقه نشان می¬دهد که تا شعاع 4/117 کیلومتری، بین ایستگاه¬ها از نظر ارتفاع رابطه¬ی معنا¬داری وجود دارد و پس از این فاصله، رابطه¬ی آنها به صورت تصادفی است.
کلید واژگان :کرجینگ، بارش سالیانه، زمین¬آمار، GIS، استان ایلام.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک