بررسي کارایی انرژی محصول گندم به روش تحلیل پوششی داده ها مطالعه موردی دشت مهیار شهرستان شهرضا

در این تحقیق کارایی انرژی محصول گندم در دشت مهیار شهرستان شهرضا، با كمك رویکرد تحلیل پوششی داده (DEA) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، نهاده آب مصرفی با 5/79% بیشترین و نیروی انسانی با 24/0% کمترین سهم مصرف انرژي را به خود اختصاص داده اند. بهره¬وری انرژی، خالص افزوده انرژی و نسبت انرژی ستانده به نهاده در این کشت به¬ترتیب 048/0، 34/79 و 63/1 برآورد شد. نتایج حاصل از تحلیل پوششی داده¬های انرژی حاکی از این بود، در مدل بازگشت به مقیاس ثابت، 23% و در مدل بازگشت به مقیاس متغیر، 36% از کل واحدها، کارایی 100 درصد داشته و بقیه واحدها با درجات مختلفی از ناکارايي مواجه بوده اند. میانگین کارایی فنی، کارایی فنی خالص و کارایی مقیاس به ترتیب 26/90، 14/95 و 43/94 برآورد شد. همچنین میانگین کارایی فنی واحدهای ناکارا بر اساس مدل بازگشت به مقیاس ثابت 87% محاسبه شد، به این معنا که 13% از منابع می¬تواند بوسیله بالا بردن کارایی این واحدها ذخیره شود.

تحلیل پوششی داده (DEA)، کارایی انرژی، واحدهای کارا، کارایی فنی، دشت مهيار شهرضا.