نقد كهن الگويي حكايت پادشاه و برهمنان در كليله و دمنه

نقد کهن الگويي از انواع نقد اسطوره اي است که بيش تر بر نظريات يونگ در مورد ناخودآگاه جمعي و صور ازلي تاکيد دارد. در نظر يونگ، کهن الگوها آن دسته از صور ازلي و نوعي اند که در عمق ناخودآگاه جمعي انسان ها، به صورت بالقوه وجود دارند و خفته اند. اين صور کهن و اساطيري، مي توانند در هنر و ادبيات تجلي يابند. در حکايت «پادشاه و برهمنان» کليله و دمنه، کهن الگوهاي آنيماي مثبت و منفي و پير خردمند را به ترتيب، در چهره هاي ايراندخت، زن ديگر پادشاه و کارايدون حکيم مي توان ديد. کهن الگوهاي اعداد، مرگ و تولد دوباره و ماندالا هم در اين حکايت نمود يافته اند. با توجه به اين صور ازلي، مي توان به لايه هاي معنايي ديگري از متن دست يافت.

کهن الگو، ناخودآگاه جمعي، يونگ، اعداد، مرگ و تولد دوباره، آنيما، پير