براي توسعه اقتصادي و تامين رفاه يکي از مولفه¬هاي اساسي امنيت است. امنيت به¬خودي خود مايه آسايش رواني است. علاوه بر اين امنيت جان و مال، موجب آسايش خيال و زمينه¬ساز جذب و به کار افتادن سرمايه و رونق بازار است. جرم مخل امنيت است و سرمايه¬گذاري را به مخاطره مي¬اندازد. هدف اين مطالعه برآورد شاخص جرم در ايران با رويکرد فازي طي دوره زماني 1356-1391 است. برای این منظور از دو متغير ورودی شاخص فقر و نرخ بيکاري به¬عنوان متغيرهاي علي جرم در ايران جهت برآورد شاخص جرم استفاده شده است. براي تخمین شاخص فقر نيز از سه متغير ورودي ضريب جيني، نرخ تورم و درآمد سرانه استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان داد که روند شاخص جرم در ايران علي¬رغم نوسان زياد در برخي از سال¬ها، در سال¬هاي اخير روندي صعودي داشته و به طور معنی¬داری از شاخص فقر طی دوره مورد مطالعه تبعیت می¬کند. برآورد صورت گرفته نشان می¬دهد که کمترین میزان جرم در فاصله سال¬های 59 - 1357 روی داده است و بعد از آن افزایش یافته ولی تا سال 1376 با نوسانات اندکی روبرو بوده است. در این سال¬ها شاخص فقر نیز تغییرات اندکی داشته است. پس از سال 1376 مجدداً شاخص جرم رو به افزایش بوده و به بیشترین میزان خود در سال 1390 رسیده است. در سالهای 1388 الی 1390 که بدلیل رکود و کاهش شدید رشد اقتصادی، شاخص فقر افزایش قابل ملاحظه-ای یافته است، شاخص جرم نیز با بیشترین میزان روبرو بوده است.
کلید واژگان :شاخص جرم، فازي، فقر، ايران
ارزش ریالی : 1200000 ریال
با پرداخت الکترونیک