اثر سلول های بنیادی مزانشیمی استرومال کشت داده شده در داربست بر روی تکثیر سلول های CD34+ خون بند ناف

سابقه و هدف پیوند سلول‌های بنیادی طی دهه‌های اخیر، به موفقیت‌های درمانی بالایی رسیده اما از محدودیت‌های استفاده از این منبع در بزرگسالان، تعداد کم سلول‌های CD34+ می‌باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سلول‌های مزانشیمی بر میزان تکثیر سلول‌های CD34+ خون بند ناف بود. مواد و روش‌ها در یک مطالعه تجربی، سلول‌های چسبنده مزانشیمی از سلول‌های تک هسته‌ای مغز استخوان جدا شدند. سلول‌های CD34+ موجود در خون بند ناف، با استفاده از آنتی‌بادی‌های نشاندار شده با Microbead جدا شده و بر روی سلول‌های مزانشیمی کشت داده شدند. تاثیر سلول‌های مزانشیمی در شرایط دو بعدی, سه بعدی و شرایط بدون استفاده از سلول‌های مزانشیمی در تکثیر و حفظ پتانسیل ابتدایی سلول‌ها با شمارش سلولی, تعیین درصد سلول‌های CD34+ به روش فلوسیتومتری و روش سنجش کلونی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها تکثیر سلول‌ها در سه محیط و در زمان‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در محیط فاقد سلول‌های مزانشیمی، میانگین میزان چند برابر شدن TNC ها، CFC ها و سلول‌های CD34+ در روز دهم به ترتیب 6 ± 87, 8 ± 84 و 3 ± 11، در محیط دارای سلول‌های استرومال مزانشیمی در شرایط دو بعدی به ترتیب، 8 ± 103, 9 ± 111 و 3 ± 14 و در محیط دارای مزانشیم در شرایط سه بعدی به ترتیب، 10 ± 127, 14 ±170 و 4± 20 بود. نتیجه گیری نتایج نشان می‌دهد که می‌توان از سلول‌های مزانشیمی به خصوص در شرایط 3 بعدی، جهت افزایش تعداد سلول‌های بنیادی خونساز و حفظ پتانسیل کلونی‌زایی آن‌ها به طور طولانی مدت در محیط کشت استفاده کرد.

سلول های بنیادی مزانشیمی، خون بند ناف، آنتی ژن CD34، سلول های بنیادی