بررسی مقایسه ای میزان هزینه اثر بخشی کاربرد نرمال سالین در مقابل محلول هپارین در باز نگه داشتن آنژیوکت های قرار داده شده در ورید های سطحی

مقدمه و هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان هزینه اثر بخشی استفاده از شوت محلول رقیق شده هپارین (10واحد در میلی لیتر)در مقایسه با محلول نرمال سالین(9/0درصد)در باز نگه داشتن آنژیوکت های قرار داده شده در ورید های سطحی انجام شده است. مواد و روش ها:در این پژوهش نیمه تجربی دوسورکور، 60نفر از بیمارانی که : دو بخش داخلی مردان و زنان 30 تخت خوابی بیمارستان جنرال 168 تخت خوابی در غرب کشور بستری بوده و واجد معیار های ورود به مطالعه بوده انتخاب شدند. در شروع دوره مطالعه، پژوهشگر دو محلول A(حاوی نرمال سالین 0.9درصد)و B(حاوی 10 واحد هپارین درهر میلی لیتر آب مقطر) را تهیه نموده و در اختیار بخش ها قرار داد .همچنین دو پوستر حاوی اهداف پژوهش و روش کار و انجام لاک آنژیوکت ها طبق روتین بخش در اختیار هر بخش قرار داده شد. سپس هر 8 ساعت یک بار که هپارین لاک انجام می شد یا داروی بیمار تزریق می شد ، سیاهه بررسی وضعیت آنژیوکت تکمیل می گردید. شایان ذکر است که در 10 روز اول از محلولA و در ده روز دوم از محلول B برای واحدهای پژوهشی استفاده شده و در پایان جمع آوری اطلاعات، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:بین مصرف محلولB و میزان دوام آنژیوکت ها همبستگی آماری معنا داری یافت شد، استفاده از محلولB منجر به ریت بقاء 80 در صدی در طی 72 ساعت در مقایسه با ریت 52 درصدی در طی 40 ساعت با مصرف محلولA گردید(005/P<). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از آن است که استفاده از محلول حاوی هپارین(U/ml10)در باز نگه داشتن آنژیوکت ها و همچنین دوام آنها موثر بوده و از نظر اقتصادی هم برای بیمارستان و هم بیماران مقرون به صرفه تر است.

نرمال سالین، هپارین لاک، هزینه - اثربخشی، آنژیوکت