شناسايي مناسبترين رقم جهت پايداري نظام کشت برنج با استفاده از فرآيند تحليل سلسله مراتبي

بهطورکلي هدف نهايي نظام پايدار، بيشينه سازي منافع حاصل از منابع موجود کشاورزي و کمينه سازي تهديداتي است که در اثر فعاليتهاي موجود کشاورزي متعارف بر محيط عارض ميشود. در اين ميان بذر که در تحقيق حاضر از آن بهعنوان ارقام برنج نام برده شد بهعنوان عامل مهمي در جهت پايداري مطرح ميباشد. لذا، شناسايي رقم مناسب براي پايداري نظام کشت برنج بهعنوان هدف اصلي مطالعه حاضر در نظر گرفته شد. جامعه آماري تحقيق حاضر کليه متخصصاني که در خصوص ابعاد پايداري و ارقام برنج داراي اطلاعات کافي هستند، ميباشند، که از طريق نمونهگيري غيراحتمالي (هدفدار و گلوله برفي) تعداد ۱۶ نفر شناسايي و مورد مطالعه قرار گرفتند . براي تعيين روايي، پرسشنامه تحقيق از روايي ظاهري و محتوايي و براي سنجش پايايي از نرخ ناسازگاري استفاده شد. براي محاسبه دادهها از نرم افزار اکسپرت چويس ۲۰۰۰ استفاده شده است. ملزومات بهکارگيري تکنيک فرآيند تحليل سلسله مراتبي، در نظر گرفتن معيارها (پايداري نظام کشت برنج) شامل: پايداري بوم شناختي، پايداري اقتصادي، پايداري اجتماعي، پايداري فني، پايداري سياستي و زير معيارهايشان از يک طرف و گزيدارهاي تصميمگيري (ارقام برنج) که عبارتند از: هاشمي، طارم، ندا، فجر، خزر و شيرودي از طرف ديگر ۲۳ %) و فني / است. نتايج اولويت بندي معيارهاي پايداري کشت برنج نشان ميدهد که معيارهاي پايداري اقتصادي ( ۳۲ %)، بوم شناختي ( ۹ ۲۰ %) و طا رم / ۸%) مهمتر هستند. همچنين در مجموع، دو رقم هاشمي ( ۶ / ۱۴ %) و سياستي ( ۳ / ۲۱ %) از جنبههاي پايداري اجتماعي ( ۸ /۱) ۲۰ %) با اختلاف کمي نسبت به هم بهترتيب بهعنوان مناسبترين ارقام شناخته شدند. /۱)

کشاورزي پايدار، برنج، فرآيند تحليل سلسله مراتبي