تحليلي بر الگوي پراکنش و توزيع مراکز درماني و مکان يابي بهينه درمانگاه هاي جديد (نمونه موردي: شهر پيرانشهر)

امروزه به دنبال گسترش شهرنشيني و رشد فزاينده جمعيت، شهرها با مشکلات متعددي از جمله عدم بهره مندي متناسب تمامي شهروندان از خدمات شهري مواجه مي باشند. خدمات درماني به طور ويژه به عنوان يکي از کاربري هاي مهم شهري که جمعيت قابل توجهي با آن سروکار دارند و سطوح قابل توجهي از فضاي شهري را نيز به خود اختصاص مي دهد، با مشکلاتي چون کمبود، توزيع نامتناسب با نيازهاي جمعيتي، عدم رعايت همجواري ها و... روبه رو مي باشند. اينک هدف از اين پژوهش تحليل پراکنش مراکز درماني در سطح شهر پيرانشهر و مکان يابي درمانگاه هاي جديد با توجه به کمبود شهر مي باشد. روش انجام تحقيق توصيفي-تحليلي است. به منظور طبقه بندي و تجزيه و تحليل اطلاعات از مدل هاي ANP و AHP، ميانگين نزديک ترين همسايه، شاخص Moran's I و مدل تحليل شبکه استفاده و براي انجام اين عمليات از نرم افزارهاي ARC/GIS، Expert choice و Super Decisions بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از نتايج تحقيق بيانگر آن است که مراکز درماني شهر پيرانشهر از نظر سازگاري با ساير کاربري ها و همچنين از نظر دسترسي، نامتناسب است. سپس با تلفيق لايه هاي مختلف کاربري هاي تاثيرگذار، نقشه نهايي فضاهاي بهينه جهت احداث درمانگاه هاي جديد تهيه و پيشنهاد گرديد.

مراکز درماني، مکان يابي، نزديک ترين همسايه، تحليل شبکه، شهر پيرانشهر