بررسی مقایسه ای میزان کاربست مولفه های تدریس اثربخش توسط اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان بر اساس نتایج "ارزشیابی دانشجویان" و "خودارزیابی استادان

زمینه و اهداف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای میزان کاربست مولفه های تدریس اثربخش توسط اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان بر مبنای "ارزشیابی دانشجویان"و"خودارزیابی استادان" بوده است. روش بررسی: روش پژوهش حاضر توصیفی- مقطعی و جامعه آماری تحقیق مشتمل بر اعضای هیئت علمی گروههای علوم انسانی دانشگاه اصفهان بود که60 نفر از آنها با روش نمونه گیری مبتنی بر دسترس در مطالعه مشارکت داده شدند. هر استاد توسط خودش و تعدادی از دانشجویان که به صورت تصادفی انتخاب شدند، مورد ارزشیابی قرار گرفت. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته تدریس اثربخش بود و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 22 و شاخصهای آماری فراوانی،درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمونT مستقل انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون T مستقل نشان داد که میانگین نمرات ارزیابی دانشجویان از میانگین نمرات خودارزیابی استادان در هر 6 مولفه تدریس اثربخش پایینتر بود و اختلاف میانگینها نیز در همه مولفه ها معنادار بود(05/0P≤). همچنین عملکرد کلی تدریس اثربخش اساتید بر مبنای ارزشیابی دانشجویان، در سطح نسبتاً مطلوب و بر اساس نتایج خودارزیابی استادان، در سطح مطلوب بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از اختلاف معنادار بین میانگین نمرات ارزشیابی دانشجویان و خودارزیابی اساتید و بالاتر بودن نمرات خودارزیابی اساتید از نمرات ارزشیابی دانشجویان در هر شش مولفه تدریس اثربخش بود. بر همین اساس توصیه می شود بستری برای توسعه دانش و مهارت اساتید در انجام صحیح خودارزیابی در دانشگاه فراهم شود و در سنجش عملکرد تدریس اثربخش اساتید، به موازات ارزشیابی دانشجویان از روش خودارزیابی اساتید نیز به طور مستمر استفاده گردد.

تدریس اثربخش، اعضای هیات علمی، ارزیابی دانشجویان، خودارزیابی.