بهره‌مندی از آثار و نتایج گردشگری روستایی نیازمند ارزیابی و بررسی زمینه‌های این نواحی جهت توسعه گردشگری در این نواحی می‌باشد. یکی از زمینه‌های ضروری، وجود سرمایه اجتماعی مطلوب در جامعه میزبان می‌باشد. در همین راستا، در تحقیق حاضر به تحلیل سرمایه اجتماعی جهت توسعه گردشگر و در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی، از نظر ماهیت و روش به صورت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه)، روش تجزیه و تحلیل به صورت توصیفی و استنباطی (مدل پرومتی و ضریب همبستگی) می‌باشد. قابل ذکر است که یکی از مراحل مدل پرومتی[1] وزن‌دهی به شاخص‌ها می‌باشد. در تحقیق حاضر وزن‌دهی شاخص‌ها به روش دلفی انجام شده است. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می‌دهد وضعیت سرمایه اجتماعی روستاهای مورد مطالعه جهت جذب گردشگر در وضعیت مطلوبی قرار داشته و شاخص مشارکت اجتماعی بیشترین همبستگی را با سرمایه اجتماعی دارا می‌باشد.
کلید واژگان :
گردشگری پایدار؛ توسعه روستایی؛ سرمایه اجتماعی؛ شهرستان طارم
