در چند دهۀ اخیر حکمروایی خوب شهری به عنوان یکی از شاخه های استراتژی توسعه شهری(cds) در جهان مطرح شده است. در این رویکرد، کمبودهای رویکرد متداول به مدیریت شهری(دستور از بالا، صرفا تکنوکرات و محافظت از ساختار قدرت موجود) نشانه گرفته می¬شود. بنابراین، در شهر نیز به طور مشخص برقراری حکمروایی خوب، مورد تاکید قرار می¬گیرد و معیارهایی برای خوب شدن حکمروایی در نظر گرفته می شود. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری در بافت¬های فرسوده شهر کرمان از دید شهروندان و شناسایی وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری در هر یک از حوزه¬های بافت فرسوده می¬باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز از دو روش کتابخانه ای و میدانی(پرسشنامه) جمع آوری شده است و با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون های T-Test، تحلیل واریانس و رگرسیون چند گانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، 114946 می¬باشد که با استفاده از روش نمونه¬گیری کوکران، حجم نمونه 321 محاسبه شده است. نتایج حاصل از آزمون T-Test بیانگر این است که شاخص¬های حکمروایی خوب در بافت¬های فرسوده شهر کرمان در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس نشان می¬دهد که از بین حوزه¬های بافت فرسوده شهر کرمان، حوزه یک و پنج به ترتیب با میانگین 96/1 و 12/2 در بدترین وضعیت قرار دارند. همچنین از بین شاخص¬های حکمروایی خوب شهری، شاخص پذیرا و پاسخنده بودن و مسئولیت-پذیری به ترتیب با ضریب تأثیر 246/0 و 233/0 اثرگذاری و قدرت تبیین بیشتری نسبت به بقیه شاخص¬های بررسی شده در تحقق حکمروایی خوب شهری در بافت فرسودۀ این شهر دارد. در پایان نیز با توجه به نتایج حاصل از پژوهش، پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت این شاخص¬ها در بافت فرسوده شهر کرمان ارائه شد.
کلید واژگان :استراتژی توسعه شهری(CDS)، مدیریت شهری، حکمروایی خوب شهری، بافت فرسوده، کرمان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک