بررسی رابطه بین سطح هوش اخلاقی و سبکهای تدریس استادان دانشگاه علوم پزشکی

مقدمه و هدف: اعضای هیئت علمی دانشگاه، علاوه بر توانایی کاربست مهارت های تکنیکی و فنی تدریس، لازم است از هوش اخلاقی مناسبی نیز برخوردار باشند. این مطالعه با هدف تعیینِ رابطه سطح هوش اخلاقی و سبکهای تدریس اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی، انجام گردید. روش ها: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 96-95 بوده که از بین آنها 191 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه سبکهای تدریس گراشا و ریچمن(1996) و هوش اخلاقي انیک و کیل(2011) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از شاخص های آماری فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، انجام شد. یافته ها: اهم یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین هوش اخلاقی و سبکهای تدریس اعضای هیئت علمی، بيشترين رابطه وجود دارد (78/0=r) که در سطحP<0/05 معنادار است. دیگر یافته پژوهش نشان داد هوش اخلاقی استادان با ضريب معناداري قدرت پيش بيني سبکهای تدریس آنها را دارد(82/0B=،000/0P<.). همچنین نتایج نشان داد متغیر هوش اخلاقی می تواند 55 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی سبک¬های تدریس را پیش بینی کند(55/0= R2). نتیجه گیری: نتايج پژوهش حاضر نشان دهنده نقش كلي سطح هوش اخلاقی اعضای هیئت علمی در کاربست سبک های مختلف تدریس توسط آنها بوده است.

کلید واژه ها: هوش اخلاقی، سبک تدریس، اعضای هیئت علمی، دانشگاه علوم پزشکی.