پیاده روي یکی از پایدارترین روش هاي حمل ونقل بوده و می تواند از جنبه هاي مختلف کالبدي، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادي و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها گردد. هدف اصلي از انجام اين پژوهش ارائه الگوئی جهت ارزیابی قابلیت پیاده مداری در مسیرهای پیاده رو با استفاده از رویکرد mcdm در شهرداری منطقه 11 تهران می¬باشد. بنابراين عوامل موثر بر ارزیابی قابلیت پیاده مداری در مسیرهای پیاده رو شناسائي شده و روابط درونی و اولویت بندی این شاخص صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل 15 نفر از خبرگان شهرداری منطقه 11 تهران می باشد و پرسشنامه میان این تعداد توزیع گردید. پژوهش حاضر از نظر هدف در حيطه تحقيقات كاربردي و بر اساس ماهيت و روش، يک پژوهش توصيفي- پيمايشي است. نتایج این تحقیق نشان داد مهمترین عوامل ارزیابی قابلیت پیاده مداری در مسیر های پیاده رو عبارتند از: حمل و نقل و ترافيك، اجتماعي- اقتصادي، کالبدي، جذابیت و سرسبزي، امنیت، ایمنی، مبلمان و دسترسی. در گام اول به اولویت بندی معیارهای اصلی پژوهش پرداخته شد که مشخص گردید معیار امنیت در اولویت اول قرار دارد. معیار دسترسی در اولویت دوم و معیار مبلمان در اولویت سوم قرار دارد. در گام بعدی براي انعكاس ارتباطات متقابل ميان معیارها از تکنيک ديماتل استفاده شد. بدین شکل که در ابتدا ماتریس روابط ارتباط مستقیم شاخص‌ها تشکیل گردید. بر اساس نتایج معيار امنیت از بيشترين تاثيرگذاري برخورداري است. معيار حمل و نقل و ترافيك از ميزان تاثيرپذيري بسيار زيادي برخوردار است. براساس محاسبات صورت گرفته و سوپرماتريس حد، مشخص گردید احیای هویت های تاریخی در اولویت نخست قرار دارد. عدم وقوع جرم و جنایت در این مسیر در اولویت دوم و كيفيت زيباشناختي معبر سومین شاخص با اهمیت است.
کلید واژگان :پیاده مداری، مسیر های پیاده رو، فرآیند تحلیل شبکه¬ای، تصمیم گیری چند معیاره.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک