يكي از مهمترين مواريث اقليمي دوران چهارم در ارتفاعات ايران، ژئومورفولوژي يخچالي و آثار يخچال هاي آن دوران به شمار مي رود. در اين ميان يخچالهاي دماوند نيز با بيش از 15 زبانه كوچك و بزرگ كه آثار حيات و فعاليت در آنهاديده مي شود، تنها بازمانده ي آن يخچالهاست. مطالعات پراكنده اي در يك قرن اخير از سوي محققين ايراني و خارجي بر روي اين يخچالها صورت گرفته است. اما گزارش جامعي كه خصوصيات ژئومورفولوژيك و مورفوديناميك يخچالهاي اين منطقه را بيان و تفسير نمايد تدوين نشده است. در مقاله حاضر سعي برآن است كه ضمن تفسير و تحليل اشكال مورفولوژي يخچالي حدود و گسترش يخچالها را با استفاده از فناوري سنجش از دور تعيين نماييم. روش تحقيق مبتني بر انجام كارهاي ميداني و استفاده از تصاوير ماهواره اي بوده است. نتايج نشان مي دهد كه يخچال يخار دماوند تحت تاثير افزايش دماي دوران حاضر، در حال تحليل و ذوب تدريجي است و هسته هاي يخي موجود باقي مانده ي دوره هاي يخچالي گذشته است. تغذيه ناچيز يخچالها از طريق ريزش بهمن ها كافي نيست، ليكن هنوز آثار و شواهد حيات مشهود است.
کلید واژگان :يخچال، دماوند، ژئومورفولوژي يخچالي، سنجش از دور، يخچال كوهستاني، يخچال يخار، تصاوير ماهواره اي
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک