این مقاله بر آن است که بر اساس دیدگاه نقد بلاغی و کاربردی و نیز رویکرد ساخت گرای تکوینی لوسین گلدمن به تشریح جنبه مخاطب¬مدار روش و رویکرد تعلیمی مولوی در مثنوی بپردازد. جنبه‌ای که در تکوین گزاره‌های عوام پسند و هزل گونۀ موجود در این کتاب مؤثّر بوده است. در این مقاله به تشریح ساختار کلّی مثنوی و رویکرد و روش مخاطب¬مدارِ مولوی پرداخته‌ایم و درآن الگوی خطابی و تعلیمی مولوی، ساختار تمثیلی و قصّه¬بنیاد مثنوی را بررسی کرده و عوامل مخاطب مدار بودن شیوۀ مولوی در مثنوی و نقش شیوۀ مخاطب¬مدار وگونۀ زبانی عوام¬پسند او را در تکوین قصّه‌هایِ هزل گونۀ مثنوی نشان داده‌ایم. نتیجۀ کار نشان می‌دهد که عامل اصلی وجود قصّه¬ها و گزاره¬های هزل گونه و عوام¬پسند در مثنوی رویکرد مخاطب¬مدار مولوی است و در¬نظر¬داشتن این رویکرد، در تفسیر و دریافت گزاره‌های مثنوی و گفتمان حاکم بر آن می‌تواند مؤثر و مفید باشد.
کلید واژگان :مولوی بلخی، مثنوی معنوی، مثنوی و مخاطب‌مداری، هزل در مثنوی، قصه های مثنوی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک