مدیریت پرتفوی شرکت در بخش دولتی

چکیده زمینه و هدف: مدیریت پرتفوی، به معنای متناسبسازی سرمایهگذاری با اهداف، تخصیص دارایی برای افراد و مؤسسات و کنترل ریسک، تعیین نقاط ضعف و قوت، تهدیدها و فرصتها در انتخاب بدهی در مقابل سرمایه و دیگر انتخابها در مسیر افزایش بازدهی در سطح معینی از ریسک است. این مطالعه در نظر دارد در مورد بعضی از نکات کلیدی که سازمانهای بخش دولتی ممکن است در هنگام اتخاذ مدیریت پرتفوی شرکت به آن توجه کنند، شکاف تحقیقاتی را پر کند. این مطالعه به جای ارائه پیشنهاد قیاسی و تست فرضیههای بسیار خاص، به یک سؤال جامع تحقیقاتی پاسخ میدهد: سازمانهای بخش دولتی در هنگام اتخاذ مدیریت پرتفوی شرکت باید به چه نکات کلیدی توجه داشته باشند؟ مواد و روشها: این مطالعه از پارادایم تحقیقاتی تفسیری کیفی استفاده کرده است. برخلاف تحقیقات کمی که عمدتاً مربوط به آزمون فرضیهها و تعمیمهای آماری است. تحقیقات کیفی معمولاً از روشهای آماری یا سایر روشهای اندازهگیری استفاده نمیکنند. دادههای کیفی این مطالعه از یک سازمان تحقیقاتی دولتی استرالیا در طی یک سال جمعآوری شد. یافتهها: گروه مرجع با چند تکرار به این اتفاق نظر رسید که سازمان مورد مطالعه باید بر عملکرد گذشته و پتانسیلهای آینده واحدهای تجاری واحد تمرکز داشته باشد. نتیجهگیری: از یک دیدگاه عملی، این مطالعه میتواند به سازمانهای بخش دولتی در تطبیق و استفاده از مدیریت پرتفوی شرکت کمک نماید. از دیدگاه نظری، این مطالعه یک مسأله تحقیقاتی مهم و نسبتاً نادیده گرفته را بررسی میکند و چندین راه را برای تحقیقات آینده نشان میدهد.

کلید واژهها: مدیریت استراتژیک، مدیریت سبد سهام، بخش دولتی، ماتریس سهم رشد، ماتریس پرتفوی محصول