پيش زمينه و هدف: اختلالات کارکرد حرکتي و حس پيکري بعد از سکته رايج است. هدف اين پژوهش بررسي تأثير ترکيب تمرينات استاندارد توانبخشي با تمرينات محرک حس پيکري، بر روي کارکرد حرکتي اندام فوقاني است و اثر اين روش با تمرينات استاندارد توانبخشي مورد مقايسه قرار ميگيرد. مواد و روش کار: آزمودنيها از بين افراد مبتلابه فلج نيمهي بدن به دنبال سکته مغزي در مرحله بعد حاد، و از هردو جنس، انتخاب )زاهدان- (۱۳۹۵و به طور تصادفي در دو گروه تمرينات استاندارد )گروه اول = ۱۷نفر، سن = ۵۸ /۹ ± ۸/۵سال( و تمرينات ترکيبي استاندارد توأم با تمرينات حس پيکري )گروه دوم = ۱۷نفر، سن = ۶۴/۶ ± ۷/۸سال( قرار گرفتند. ارزيابي آنها با روشهاي معاينه ي عصب شناختي، آزمون دومرحله اي کارکرد حس پيکري، آزمون دومرحله اي عملکرد حرکتي و ارزيابي فعاليتهاي روزمره زندگي انجام شد. يافته ها: نتايج نشان ميدهد که پيش از درمان، نقص عملکرد حسي- تني در بيشتر از ۵۰درصد بيماران هر دو گروه رخ داده است و تفاوت معنيداري در مقادير پايه وجود نداشت ) .(P >٠/٠٥بهبود عملکرد حس پيکري بهويژه در حس لامسه به دنبال تمرينات توانبخشي حس پيکري، مشاهده شد ).(P <٠/٠٥ بحث و نتيجه گيري: افزودن تمرينات حس پيکري منجر به بهبود قابلتوجه حس لامسه و ارتقاء توانايي تشخيص انواع سطوح ميگردد و با تغييرات حرکتي ارتباطي ندارد. بهبودي عملکرد حرکتي در گروه توانبخشي استاندارد معنيدار بود. با استفاده از اين يافته ها، دانش ما بهبود مي يابد و از ناتواني در آينده پيشگيري ميشود.
کلید واژگان :سکته مغزي، توانبخشي، عملکرد حس پيکري، عملکرد حرکتي، اندام فوقاني
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک