هدف از این پژوهش بررسی وضعیت شاخصهای مسکن شهری با رویکرد تابآوری مساکن شهری تبریز است، روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جهت وزندهی به شاخص‌ها از مدل AHP و برای ارزیابی و رتبه‌بندی تابآوری هریک از مناطق شهری تاپسیس و ویکور و برای تولید نقشه از GIS استفاده شده است. در این پژوهش، هفت شاخص کالبدی شامل: مصالح یا اسکلت ساختمانی، کیفیت مساکن، قدمت ابنیه، نمای مساکن، تعداد طبقات، امکانات رفاهی و تراکم آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل یافتههای پژوهش گویای آن است که به لحاظ کالبدی شهر تبریز در وضعیت مطلوبیت متوسط قرار دارد. از نظر شاخص هفتگانه بارگذاری شده، شاخصهای امکانات رفاهی دارای بالاترین مطلوبیت و شاخصهای مصالح دارای کمترین مطلوبیت است؛ همچنین شاخصهای امکانات رفاهی و طبقات ساختمان بالاتر از حد وسط مطلوبیت (500/0) و چهار متغیر بعدی پایین‌تر از حد متوسط بودند. علاوهبراین در شاخصهای مصالح، کیفیت، قدمت ابنیه و نمای منطقۀ یک مطلوبترین و در شاخص مصالح منطقۀ دو نامطلوبترین و در شاخصهای کیفیت مساکن، قدمت ابنیه و نمای منطقۀ پنج نامطلوبترین بودند. در رابطه با شاخص مصالح نیز منطقۀ هشت مطلوبترین و منطقۀ شش نامطلوبترین منطقه بودند. درنهایت براساس نتایج ویکور منطقۀ سه تاب‌آورترین و منطقۀ دو ناتابآورترین منطقه در برابر وقوع حوادث بوده است. درنهایت با توجه به یافتههای پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.
کلید واژگان :مسکن شهری شاخصهای کالبدی تابآوری مدیریت بحران تبریز
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک