اثر سبک رهبری خدمتگزار بر توسعه منابع انسانی با نقش میانجی توانمندسازی روان‌شناختی کارکنان

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر سبک رهبری خدمتگزار بر توسعه منابع انسانی با توجه به متغیر میانجی توانمندسازی روان‌شناختی کارکنان در سازمان‌های دولتی شهرستان تکاب انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، از نظر شيوه جمع‌آوري داده‌ها توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماری این پژوهش به تعداد 1255 نفر می‌باشد. که 295 نفر به شيوه نمونه¬گيري تصادفی طبقه‌ای از طریق فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار جمع¬آوري داده‌ها، پرسشنامه¬های استاندارد بود. جهت بررسی روائی و پایایی ابزارهای اندازه¬گیری به نتایج مدل اندازه¬گیری استناد شد كه نتایج روایی و پایایی پرسشنامه¬ها را تأیید کرد. براي تحليل داده‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری و از نرم‌افزار PLS استفاده شد. نتایج آزمون فرضیات نشان داد که مؤلفه‌های توسعۀ افراد، برقراري روابط دوستانه، فراهم كردن زمينۀ رهبري و به اشتراک گذاشتن رهبري از متغیر رهبری خدمتگزار و مؤلفه‌های احساس مؤثر بودن و احساس مشارکت با دیگران از متغیر توانمندسازی روان‌شناختی تأثیر مثبت و معنی‌داری بر توسعه منابع انسانی داشته‌اند؛ همچنین مؤلفه نشان دادن اعتماد از متغیر رهبری خدمتگزار و مؤلفه‌های احساس معنی¬داری شغل، احساس شایستگی در شغل و احساس داشتن حق انتخاب از مؤلفه توانمندسازی روان‌شناختی، برای توسعه منابع انسانی تأثیرگذار نبوده‌اند.

رهبری خدمتگزار، توسعه منابع انسانی، توانمندسازی روان‌شناختی