امكان سنجي جرم انگاري معاصي (مخل نظم، امنيت و اخلاق عمومي) از ديدگاه نخبگان حوزوي و حقوقي

زمینه و هدف: مقنن در ماده 638 قانون مجازات اسلامی بدون تعیین مصداق یا معیاری مشخص اقدام به جرم انگاری اعمال حرام در ملاء عام نموده که این موضوع می تواند طیف گسترده ای از انواع معاصی را در برگیرد. این امر بر خلاف اصل قانونی بودن جرم و مجازات و نیز قاعده قبح عقاب بلا بیان است. لذا در پژوهش حاضر قلمرو جرم انگاری انواع معاصی (کبیره و صغیره) از دیدگاه نخبگان حوزوی و حقوقی مورد ارزیابی قرار می گیرد. روش تحقیق: توصیفی از نوع زمینه یابی، که جامعه آماری آن دو گروه از اشخاص حوزوی و حقوقی هرکدام به تعداد 60 نفر مساوی با روش در دسترس انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل یک پرسشنامه محقق ساخته که پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ ضریب 72/0 بدست آمد. برای تحلیل داده های آماری از آزمون های t گروه های مستقل و t تک گروهی استفاده شد. یافته ها: الف- نگرش نخبگان حوزوی و حقوقی در جرم انگاری معاصی کبیره معنی دار است(52/3= t ، 01/0 >p). ب- نگرش بین این دو گروه در جرم انگاری معاصی صغیره معنی دار نیست(264/0= t ، 05/0 p). نگرش نخبگان حقوقی بر عدم جرم انگاری معاصی صغیره است(901/3= - t ، 01/0 >p). نتیجه گیری: الف- نگرش نخبگان حوزوی و حقوقی بر عدم جرم انگاری معاصی صغیره است. ب- در جرم انگاری معاصی کبیره میانگین نگرش نخبگان حوزوی بیشتر از میانگین نخبگان حقوقی است.

نخبگان حوزوی، نخبگان حقوقی، معاصی کبیره، معاصی صغیره