هدف پژوهش حاضر، اثربخشی زوج‌درمانگری رفتاری یکپارچه‌نگر بر خودکارآمدی جنسی و خودپنداره جنسی در افراد مبتلابه زودانزالی اکتسابی بود. روش پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی مردان متأهل 25 تا 45 ساله که برای درمان زودانزالی به کلینیک¬های روان‌شناسی و مشاوره شهر کرمانشاه در سال 99 مراجعه کرده بودند را تشکیل می‌داد. نمونه پژوهش شامل 30 مرد که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. داده¬ها در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با استفاده از پرسشنامه‌های خودکارآمدی جنسی (وزیری و لطفی کاشانی، 1392)، خودپنداره جنسی (اسنل، فیشر و والترز، 1995)، ابزار تشخیصی زودانزالی (سیموندز و همکاران، 2007) و زمان¬سنج جمع¬آوری شدند. زوج‌درمانگری رفتاری یکپارچه‌نگر برای گروه آزمایش در 9 جلسه اجرا شد، اما برای گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله درمانی به‌کار گرفته نشد. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. زوج‌درمانگری رفتاری یکپارچه‌نگر بر خودکارآمدی جنسی، خودپنداره جنسی، زودانزالی و زمان نهفتگی انزال درون واژنی (IELT) مؤثر بود (001/0>P)؛ و نمرات متغیرهای وابسته در مرحله پس‌آزمون و پیگیری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته بود (001/0>P)، و اثر درمانی تا زمان پیگیری حفظ شد. از یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان در راستای مداخلات بالینی و درمانی برای ارتقای خودکارآمدی جنسی و خودپنداره جنسی و در نتیجه، بهبود زمان نهفتگی انزال درون واژنی (IELT) و زودانزالی مردان استفاده کرد.
کلید واژگان :زوج‌درمانگری رفتاری یکپارچه‌نگر، خودکارآمدی جنسی، خودپنداره جنسی، زودانزالی اکتسابی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک