اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش افسردگی دختران تک والد

مقدمه: مسئله جدایی زوجین از یکدیگر به هر دلیلی که اتفاق بیفتد، می‌تواند تأثیرات روحی و روانی مخربی را بر اعضای خانواده بر جا گذارد که افسردگی یکی از عمده‌ترین این مشکلات است بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر افسردگی نوجوانان دختر تک والد مدارس متوسطه دوم شهرستان تویسرکان انجام پذیرفت. روش: در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان دختر تک ­والد متوسطه دوم شهر تویسرکان در سال تحصیلی 1396-1397 تشکیل دادند که 30 نفر از این دانش آموزان به شیوه نمونه-گیری هدفمند از بین 200 دانش‌آموز تک والد دارای افسردگی بر اساس ملاک‌های ورود به پژوهش انتخاب گردیده و به‌تصادف در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جای‌دهی شدند برای هر دو گروه پیش‌آزمون، شامل مقیاس افسردگی بک به اجرا درآمد و گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. هر دو گروه مجدداً پس‌آزمون را تکمیل نموده و نتایج از طریق تحلیل کواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد؛ رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش نشانه‌های افسردگی مؤثر است و آزمودنی‌های گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی‌داری را در افسردگی و نشانه‌های شناختی و عاطفی و جسمانی آن از خود نشان داده‌اند. بحث و نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان از این رویکرد درمانی در کاهش مشکلات شناختی و عاطفی دختران تک والد استفاده نمود و ضمن کاهش افسردگی، از بروز مشکلات رفتاری و آسیب‌های اجتماعی که این دختران را تهدید می‌نماید پیشگیری کرد

رفتاردرمانی دیالکتیک افسردگی نوجوانان دختر تک والد