مقدمه : هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی انسجام روانی بر اساس استرس ادراک شده و اضطراب اجتماعی در بحرانهای پاندومی، با تأکید بر بیماران کووید 19 ترخیصی از بیمارستان واسعی سبزوار بود.
روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه بیماران کووید 19 ترخیصی از بیمارستان واسعی سبزوار در سال 1399 به تعداد 4500 نفر تشکیل داده‌اند که تعداد 351 نفر از آن‌ها بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه‌گیری تصادفی و در دسترس به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شده‌اند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش مقیاس استرس ادراک‌شده کوهن (PSS) و همکاران، مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز(LSAS) و مقیاس انسجام روانی فلنسبرگ و همکاران(SCQ) بود.
یافته‌ها: به منظور تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین استرس ادراک‌شده و اضطراب اجتماعی و مؤلفه‌های آن با احساس انسجام روانی در جهت منفی ارتباط معنی‌دار وجود دارد و از میان مؤلفه‌های اضطراب اجتماعی، سهم اضطراب موقعیت اجتماعی بیشتر است(001/0=p).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان نتیجه گرفت که احساس انسجام روانی در بیماران بهبودیافته از کرونا می‌تواند پیش‌بینی کننده منفی برای استرس ادراک‌شده و اضطراب اجتماعی باشد و نقش پیشگیرانه‌ای داشته باشد و اقدامات روان‌شناختی فردی و گروهی در خصوص انسجام روانی، می‌تواند با کاهش استرس ادراک‌شده و اضطراب اجتماعی افراد بیانجامد و به سلامت روان جمعی کمک نماید
کلید واژگان :
استرس ادراک‌شده اضطراب اجتماعی انسجام روانی بیماران کووید 19
