اهش تراز آب زیرزمینی در اثر برداشت بیرویه از این منابع موجب فرونشست زمین در اغلب دشتهای کشورمان شده است. بررسی و مطالعه این کاهش تراز و روند تغییرات آن برای مدیریت بهینه منابع آب زیرزمینی و جلوگیری از اثرات سوء برداشت بیرویه لازم و ضروری میباشد. در این تحقیق روند تغییرات شاخصهای منبع آب زیرزمینی(GRI) و سطح آب استاندراد شده(SWI) به عنوان دو شاخص مهم در بررسی خشکسالی آب زیرزمینی مطالعه گردید. برای این منظور، دادههای 40 چاه پیزومتری واقع در دشت ساری – نکا با طول دوره آماری مشترک 31 ساله استفاده گردید. در این تحقیق، ابتدا شاخصهای GRI و SWI در مقیاس سالانه با استفاده از روابط موجود در محیط نرم افزارهای Excel 2016 و Minitab 17 محاسبه شدند و سپس با استفاده از روش ناپارامتری من – کندال و تخمن گر شیب سن در محیط نرم افزار Makesens روند تغییرات آنها بررسی گردید. نتایج نشان داد که هر دو شاخص خشکسالی در سطح اطمینان 99 درصد دارای روند نزولی بوده و با گذشت زمان شدت خشکسالی بر اساس این دو شاخص افزایش پیدا کرده است. بطوریکه شدیدترین خشکسالی هر دو شاخص در مقیاس سالانه مربوط به سال 1394 و بهترین ترسالی این دو شاخص مربوط به سال 1369 بوده که مهمترین دلیل افزایش شدت خشکسالی در سال 1394 افزایش تعداد چاههای بهرهبرداری و در نتیجه برداشت بیرویه از منابع آب زیرزمینی جهت کشاورزی در دشت میباشد.
کلید واژگان :شاخص GRI، شاخص SWI، آزمون من – کندال، دشت ساری - نکا
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک