نفت، سياست خارجي و ديپلماسي

شاید امروزه هیچکس منکر این واقعیت نباشد که نفت سیاسی ترین کالای جهانی است. قرار گرفتن حدود 70 ٪ ذخایر نفت در یک منطقه خاص جهان در حالی که بیشترین مصارف آن در مناطق بسیار دورتر از آن قرار دارد، نفت را به یک پدیده ژئوپلتیکی تبدیل نموده است. در مورد گاز طبیعی نیز گر چه محل ذخایر آن قدری متفاوت، و به تبع آن ژئوپلتیک آن نیز با نفت متفاوت است اما وضعیت کلی آن مشابه نفت است. محوریت نفت و گاز در سبد انرژی جهان با سهمی بیشتر از 65 ٪ به طور کلی مقوله انرژی را به یک مقوله سیاسی تبدیل کرده است.در کشورهای صنعتی حتی اگر تا قبل از دهه 1970 انرژی را دست کم در ظاهر یک مقوله اقتصادی می دانستند و نفت و گاز را کالاهای تجاری می شناختند اما بدون شک پس از آن بدون پرده پوشی، این مقوله را یک مقوله استراتژیک و نفت و گاز را کالاهایی دانستند که باید تحت کنترل و برنامه ریزی کامل درآیند و به هیچ وجه قابل واگذاری به نیروهای بازار نیستند. آژانس بین المللی انرژی) IEA ( در سال 1975 به همین منظور تأسیس شد و این آژانس راهبردهای انرژی کشورهای صنعتی را هماهنگ می کنند.

نفت، سیاست خارجی، دیپلماسی سیاسی، انرژی، دیپلماسی انرژی،