چکیده :

طرد کاربرد انواع سلاح های کشتار جمعی اینک بی واسطه پذیرفتنی است اما دو رویکرد کلان در نظریه های بین المللی در خصوص سلاح های کشتار جمعی دو تجویز ناهمگون را پیش روی سیاست مداران می گذارند. یکی از این رویکردها موسوم به واقع گرایی به تجویز تسلیح به انواع سلاح ها حکم می کند و تامین امنیت ملی را در معیار موازنه قوا حتی به شکل مخرب آن می بیند و رویکرد دیگری (ایدآلیسم) به منع تسلیح و اشاعه سلاح ها کشتار جمعی فرا می خواند و تامین امنیت ملی را منوط به پیوستن به معاهده های بین المللی منع کاربرد و گسترش سلاح های کشتار جمعی می داند، ونه تجهیز به آن. سوال اینست که عضویت ایران در رژیم‌های حقوقی بین‌المللی از جمله کنوانسیون‌های سلاح‌های کشتار جمعی امنیت ملی ایران را تقویت می‌کند یا تضعیف و چرا؟ که در این راستا نشان خواهیم داد که عضویت ایران در رژیم های بین المللی خلع سلاح های کشتار جمعی یک تهدید مهم امنیت ملی ایران رفع می کند، ولی در صورت عدم الحاق کامل ایران به این رژیم ها، امنیت ملی ایران به خطر افتاده موجبات مضراتی خواهد شد.

کلید واژگان :

رژیم های بین المللی، سلاح های کشتار جمعی، امنیت ملی، جمهوری اسلامی ایران.



ارزش ریالی : 300000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک