دانش به عنوان منبعی برای بقای سازمان ها ضروری بوده و برای اجرای مدیریت دانش به یک بازه ی زمانی به نسبت طولانی، فراهم سازی بسترهای فکری و فرهنگی، مهارتی و آموزشی، کانون های دانشی و تکنولوژیکی نیاز است. پژوهش حاضر درصدد تبیین رابطه ی مدیریت دانش و مدیریت کیفیت فراگیر بود. روش تحقيق توصيفي(غیرآزمایشی)، از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل افسران کلانتری های طرح هدف مکنا در سطح فرماندهی انتظامی شهرستان مرکز استان مازندران به تعداد 113 بودند، كه 87 نفر به عنوان افراد نمونه با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده اند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه استاندارد مديريت دانش لاوسن(2003) و پرسشنامه استاندارد مدیریت کیفیت فراگیر مي باشد. برای آزمون روایی از تحلیل عاملی تأییدی و برای آزمون پایایی از روش آلفای‌کرونباخ بهره گرفته شد که به ترتیب 0.961 و 0.935 مورد سنجش و تایید قرارگرفت. جهت تجزیه و تحلیل فرضيات تحقيق از آزمون همبستگي پیرسون و ضریب رگرسیون با نرم افزارspss18 استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین مدیریت دانش(KM) و مولفه های آن با مدیریت کیفیت فراگیر(TQM) رابطة مستقيم و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد دانش دارای بالاترین ضریب همبستگی و انتشار دانش پائین ترین ضریب همبستگی را داشته اند.
کلید واژگان :مدیریت دانش، مدیریت کیفیت فراگیر، نیروی انسانی، سازمان، ناجا
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک