هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی نقش خانواده در گرایش جوانان به بزهکاری اجتماعی است که با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته است. چهارچوب نظری تحقیق با استفاده از الگوی هیرشی، ماتزا، بیهنجاری دورکیم و مرتن، پیشگیری از بزهکاری انتخاب شده و جهت رفع اشکالات بر روی نمونه 30 نفری اجرا و اصلاح گردید. از حجم نمونه 2000 نفری، 500 نفر از طریق فرمول کوکران انتخاب و روایی تحقیق به روش آلفای بالای 70% تأیید شد. نتایج تحقیق نشان میدهد که بین اختلافات خانوادگی، دلبستگی به خانواده، مشاجره در خانواده ، خشونت و بدرفتاری، سختگیری والدین، نظارت بر رفتار فرزندان، توجه به نیازهای جوانان، موقعیتهای اجتماعی و اقتصادی با بزهکاری اجتماعی رابطه معنیداری وجود دارد و رابطه خانواده با فرزند با بزهکاری اجتماعی معنادار نبود. نتایج رگرسیون چندگانه نشان میدهد که از بین متغیرهای معنیدار در مدل اختلاف خانوادگی (198/0)، رابطه خانواده با فرزند (161/0)، موقعیتهای اجتماعی و اقتصادی خانواده (273/0)، نظارت والدین بر رفتار فرزندان (101/0)، سختگیری والدین (265/0)، مشاجره در خانواده (218/0)، دلبستگی نوجوانان به خانواده (317/0) با گرایش به بزهکاری را تبیین میکنند. ضریب همبستگی چندگانه بین متغیرها برابر با 52/0 بوده و درنهایت هفت متغیر فوق توانستند 31/0 از متغیر گرایش به بزهکاری را تبیین نماید
کلید واژگان :خانواده،بزهکاری،نظارت،جوانان،خشونت، بدرفتاری
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک