تاملی در آداب سوگواری ایرانیان در قرون اولیه هجری

مسائل فرهنگی و اجتماعی در هر جامعه ای همپای مسائل سیاسی آن جامعه قابل توجه می باشند و نباید نسبت به آن بی تفاوت بود. یکی از این مسایل فرهنگی و اجتماعی، آداب و رسوم سوگواری است. بررسی آیین های سوگواری از آن جا که می تواند نشان دهنده فرهنگ و باورهای افراد یک جامعه باشد، بسیار مهم می نماید. این پژوهش نیز بر آن است که با بررسی آداب سوگواری در ایران در قرون اولیه هجری، گوشه ای از آداب فرهنگی جامعه ایران در دوران مورد نظر را مورد توجه قرار دهد و مراسم عزاداری در این برحه تاریخی را واکاوی کند. همچنین از این رهگذر ریشه شناسی برخی از مراسم عزاداری و تا حدودی بحث تاریخی آداب سوگواری را در نزد ایرانیان روشن نماید. به نظر می رسد اهمیت بر مساله تشییع، تأکید بر ساده برگزار کردن مراسم سوگواری، سه روز تعزیت گرفتن، تعطیلی کسب و کار به احترام شخص درگذشته، گریبان دریدن و مرثیه سرایی از مهمترین آداب عزاداری در میان مردمان جامعه آن روزگار بوده است. این کار به شیوه تحقیق تحلیلی- تاریخی انجام پذیرفته است.

تشییع و تدفین، جامه دریدن، سوگواری بر بزرگان، سه روز عزاداری، لباس سوگواری، مرثیه سرایی.