روش شناسی علم قرآنی

در راستای تحقق نهضت نرم افزاری و دست یابی به علوم مورد نیاز جامعه ی اسلامی، لازم است متدهای موجود در علوم، مورد کنکاش و بررسی قرار گیرد. توضیح آن که امروزه امکان تولید علمِ دینی در بستر تکامل نظریه های مطرح در فلسفه ی علم به اثبات می رسد. بر این اساس، اعتقادات و جهان بینیِ محقق بر روش تحقیق او در تولید نظریه و گزاره های علمی و در نهایت ساختار کلی علم تأثیر می گذارد. لذا روش شناسی علوم قرآنی، چون دیگر روش شناسی های علومِ دیگر بلکه بالاتر از آن ها دارای جایگاه ویژه ای است و هیچ گاه فرآیندِ ارتباطات و اهمیت این شیــوه ی هدفمند با سایر روش های مطالعات درون دینی و برون دینی از نظر محققین و پژوهشگران علوم قرآنی پنهان نمانده است. نگارنده، در این نوشتار بر آن است با تکیه بر روش تحقیق مطالعاتی وکتابخانه ای، ابتدا این موضوع که علوم قرآن، دانشی تک روشی نیست بلکه با دیگر گرایش ها و علوم دیگر ( پژوهش ترکیبی یا تلفیقی )که ماهیتشان از روش های مختلف: نقلی، عقلی و تحلیل زبانی برگرفته شده مرتبط است تبیین نماید و سپس در میان انواع روش شناسیِ علومِ قرآنی، به محــوری ترین آن، یعنی تفسیر قـــرآن بپردازد و منزلت خاص و بی بدیـل آن را در میان سایـر روش شناسی های علوم قرآنی باز شناسد.

روش شناسی، قرآن، علوم قرآن، مبانی، تفسیر، گرایش ها