آیین چمر؛ آیینی به جای مانده از سوگ سیاوشان

داستان مرگ سیاوش از جمله نمادهای مهم سوگواری است که نوعی از سنت عزاداری در فرهنگ ایران باستان را حکایت می کند، که به سوگ سیاوش یا سیاوشان معروف است. امروزه از این آیین نمونه هایی نمادین در ایران کنونی به جای مانده است که بیشتر در مناطق غربی ایران از جمله استان‌های لرستان، ایلام، خوزستان، کرمانشاه و مناطق محدودی از همدان، برگزار می‌گردد. مقاله حاضر که داده های آن با روش اسنادی و کتابخانه ای انجام گرفته، تلاش شده است ضمن توصیف آیین چمر در استانهای غربی کشور و توجه به ابزارها و نمادهای دخیل در این آیین مانند اسب و کتل و لباس و ابزار جنگی شخص متوفی و نیز سنتهای رفتاری و گفتاری آن مانند گیس بریدن و روی خراشیدن، تاثیر مرگ سیاوش و آیین سیاوشان بر مراسم چمر بررسی شود. یافته های این پژوهش نشانگر وجود شباهتهای بسیاری میان برگزاری آیین چمر با نمادها و مضامینی از این دست در آیین سیاوشان است.

آیین چمر، سوگ سیاوش، نماد و نشانه، مرگ، سوگواری