ارزیابی پهنه‌های مناسب جهت ایجاد پایگاه‌های خدمات اجتماعی روستایی (مطالعه موردی: دهستان لامی اهواز)

انتخاب مکان‌های بهینه جهت استقرار پایگاه‌های ارائه خدمت در سطح یک روستا می‌تواند کمک بزرگی به روستاییان جهت دسترسی راحت و سریع به این خدمات باشد. ازاین‌رو، مسئله‌ای که شاکله اصلی این پژوهش را تشکیل می‌دهد، ارزیابی پهنه‌های مناسب جهت ایجاد پایگاه‌های خدمات اجتماعی روستایی در دهستان لامی شهرستان اهواز است. این پژوهش از حیث هدف، از نوع تحقیقات نظری، کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش، از نوع تحلیلی و توصیفی است. گردآوری اطلاعات به دو صورت تکمیل پرسشنامه از 30 کارشناس امور روستایی و داده‌های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 انجام گرفت. همچنین از مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP و روش نقطه بهینه IPM جهت دستیابی به اهداف پژوهش استفاده شد. آنالیز داده‌ها به ترتیب در محیط ArcGIS10.4.1 و نرم‌افزار Expert Choice و Excel انجام گرفت. نتایج نشان می‌دهد که معیار دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی با مقدار 196/0 درصد، بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده است و همچنین معیارهای تراکم جمعیت، دسترسی به تأسیسات زیربنایی و نیز دسترسی به خدمات آموزشی و فرهنگی در مراتب بعد حائز اهمیت هستند. همچنین از بین روستاهای این دهستان، روستای دغاغله از وضعیت کاملاً مناسبی برای ایجاد پایگاه‌های خدمات اجتماعی و توسعه روستایی برخوردارند. از محاسبات روش نقطه بهینه چنین استنباط می‌شود که روستاهای جسانیه بزرگ و دغاغله، به ترتیب با مقادیر 00700/، 0/2460 کمترین مقدار +Si را داشته و به‌عنوان توسعه‌یافته‌ترین روستاهای دهستان لامی شناخته شد. همچنین روستای شعیمط سه با مقادیر 0/0977، بیشترین مقدار +Si را داشته و با عنوان محروم‌ترین روستای دهستان ازلحاظ امکانات و تسهیلات روستایی شناخته شد.

پایگاه‌های خدمات اجتماعی، توسعه روستایی، تحلیل سلسله مراتبی، روش نقطه بهینه، لامی