منطق کیفی حلم و استقامت ذیل آثار فردی و اجتماعی به ابتنای آموزه های دینی (مطالعه موردی: ویروس کرونا)

یکی از مسائل بشر در تمامی اعصار نحوه مواجهه با سختی­ ها و شدائد بوده است که کیفیت مواجهه را به سوی آزمون و خطا در نحوه مدیریت وقایع و حوادث سوق داده است؛ اما وقتی این وقایع به سوی مصیبت در غم از دست دادن عزیزی و یا مهیا کردن زمینه عصیان و گناه و یا نافرمانی و سایر آثار مترتب بر زندگی در سرای مادی پیش می­ رود، بر صعب و سختی آزمون و ابتلا افزوده می­ شود؛ لذا انسان با اعطای نعمت ویژه­ ای از جانب خداوند، مزین به نعمت صبر و حلم و استقامت شد که می ­توانست او را از مواجهه با هر گونه سختی و مضیقه ­­ای موفق کند و با افزودن بر قدرت کنترل درونی و کنترل تمامی قوا به ویژه خشم و غضب در مسیر بازگرداندن آرامش و سکینه و طمأنینه به زندگی گام بردارد. بنا به اهمیت این موضوع که نقش مهمی در رشد مادی و معنوی در زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعی دارد، پژوهش حاضر که با استفاده از مطالعات کتابخانه­ ای و روش تحقیق توصیفی تدوین شد، تلاش نمود با بررسی مقوله به ابتنای مصادر ثقلین کبیر- قرآن و روایات- به تبیینی از آثار و تأثیرات صبر و ایستادگی بر زندگی فردی و اجتماعی بپردازد که نتایج تحقیق نشان­گر اهمیت «عاملیتی» فضیلت حلم و بردباری و استقامت و خصایص آن در دین اسلام و فطرت انسانی بود که به مثابه فصل مشترک خلقت انسان در مواجهه با تنگناهای تاریخی است؛ تحقق مقامی که صابران و استقامت ­ورزان با مزین شدن به آن به ویژه در مواجهه با بلایای همه­ گیری مثل شیوع ویروس کرونا که به مثابه یکی از خانواده سلسله شرور طبیعی، بلای عصر معاصر شده است، مسیر گشوده ­سازی برکات الهی را در منطق کیفی سفر معراجی به عالم معنا با پای دل طی می ­کنند و به همین منظور به ارائه بحثی مستوفا در کیفیت مواجهه با ویروس کرونا پرداخته شد.

حلم و استقامت، آثار فردی، آثار اجتماعی، آموزه های دینی، ویروس کرونا