اثربخشي آموزش تفكر مثبت بر تحمل ابهام و تحمل پريشاني در مردان مبتلا به هموفيلي

چكيده هدف: پژوهش حاضر باهدف تبيين نقش آموزش تفكر مثبت به مردان مبتلا به هموفيلي استان لرستان و بررسي اثربخشي آن بر تحمل ابهام و تحمل پريشاني در اين افراد صورت گرفت . روش كار: روش كار در پژوهش حاضر بدين ترتيب بود كه از بين مردان عضو كانون مبتلايان به هموفيلي استان لرستان كه ١٤٢نفر هستند ، ٣٠ نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند .طرح پژوهش حاضراز نوع طرح هاي آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون است كه گروه آزمايش در معرض آموزش تفكر مثبت قرار گرفت .براي آموزش تفكر مثبت از هشت تكنيك كه از تكنيك هاي سليگمن و همكاران اقتباس شده ،استفاده گرديد .اين تكنيك ها در ٨جلسهي ٢ساعته ،دو جلسه در هفته برگزار شد .براي اندازه گيري تحمل پريشاني از شاخص خودسنجي تحمل پريشاني هيجاني سيمونز و گاهر و براي اندازه گيري تحمل ابهام نيز از مقياس مك لين و ديويد ال استفاده شد. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرارگرفتند .يافته ها: نتايج بدست آمده بيانگر وجود تفاوت معنادار ميان نمره هاي پس آزمون و پيگيري هر دو متغير در دو گروه است و حاكي از آن است كه ميزان تحمل ابهام و تحمل پريشاني هيجاني در گروه آزمايش پس از انجام دوره هاي آموزش تفكر مثبت افزايش داشته است

آموزش تفكر مثبت، عدم تحمل ابهام ، تحمل پريشاني هيجاني ، هموفيلي