توانمندسازی کارکنان یکی از عوامل اصلی و اساسی در افزایش بهره‌وری و در واقع پیش‌نیاز افزایش بهره‌وری می‌باشد. در پژوهش حاضر به بررسي ارتباط ابعاد توانمندسازي روانشناختي كاركنان با ميزان بهره‌وري پرداخته شده است. اين تحقيق بر مبناي اهداف و ماهيت تحقيق از نوع توصيفي، بر مبناي روش جمعآوري دادهها از نوع پيمايشي و به لحاظ روش تحليل دادهها از نوع مطالعات همبستگي مي‌باشد. این پژوهش در دانشگاه یزد انجام شده است و جامعه‌ي آماري تحقيق، شامل كاركنان دانشگاه‌يزد (رسمي‌و پيماني) (430 نفر) مي‌باشند، كه با استفاده از فرمول نمونه‌گیری جامعه محدود کوکران و روش نمونه‌گيري طبقه‌بندي شده، 110 نفر به عنوان نمونه‌ي آماري انتخاب شدند. ابزار جمع‌اوری دادهها دو پرسشنامه بوده است، یک پرسشنامه‌ی استاندارد توانمندسازی روانشناختی کارکنان اسپریتزر و دیگری پرسشنامه‌ی عملکرد پاترسون در ارتباط با سنجش بهره‌وری نیروی انسانی. که پس از اطمینان از روایی و پایایی آن‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. جهت تحليل دادهها از نرم‌افزار SPSS.16 از روش‌هاي آماري همبستگي كندال استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه بين توانمندسازي روانشناختي و ابعاد آن (احساس شايستگي، معني دار بودن، مؤثر بودن) با بهره‌وري فردي كاركنان، همبستگي مثبت و ناقصي وجود دارد و بين احساس اعتماد با بهره‌وري همبستگي معكوس و ناقصي وجود دارد.
کلید واژگان :توانمندسازي، بهره‌وري، نيروي انساني، کارکنان
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک