بررسی رابطه بین ارتباطات انسانی و اعتماد سازمانی (مورد مطالعه: کارکنان پلیس پیشگیری فاتب)

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین ارتباطات انسانی و اعتماد سازمانی کارکنان فاتب است و سؤال اصلی آن در همین راستا تنظیم شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان پلیس پیشگیری فرماندهی تهران بزرگ است که بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 360 نفر برآورد شده است. این پژوهش از لحاظ هدف،‌ از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی، پیمایشی است. برای سنجش متغیرهای ارتباطات انسانی از پرسش‌نامه مقیمی (1389) که شامل ابعاد ارتباطات کلامی و ارتباطات غیرکلامی است، استفاده شده است و برای سنجش اعتماد کارکنان از پرسش‌نامه استاندارد بیان کلارک و پاینه (1997) شامل ابعاد راستی، خیرخواهی، شایستگی و پیش‌بینی‌پذیری استفاده شده است که روایی آن مورد بررسی قرار گرفت. پس از بررسی روایی پرسش‌نامه،‌ برای محاسبه پایایی کل پرسش‌نامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن 811/0 به‌دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های استنباطی از جمله آزمون‌ کولموگرف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین «ارتباطات انسانی» و «اعتماد سازمانی» رابطه معنی‌داری وجود دارد. هم‌چنین بین «ارتباطات انسانی» و ابعاد اعتماد سازمانی «راستی، خیرخواهی و شایستگی» رابطه وجود دارد و بین ارتباطات انسانی و پیش‌بینی‌پذیری رابطه وجود ندارد.

ارتباطات انسانی، ارتباطات کلامی، ارتباطات غیر کلامی، اعتماد کارکنان،خیرخواهی، راستی، شایستگی، پیش بینی پذیری