فطری بودن عزاداری امام حسین (و بررسی علل تفاوت در عزاداری ها با لحاظ کارکرد یکسان فطرت مطابق با آرای علمای اهل سنّت)

برای بررسی فطری بودن عزاداری برای امام حسین7 و هم¬چنین موضوع تفاوت در نوع عزاداری¬ها با لحاظ کارکرد یکسان فطرت از دیدگاه علمای اهل سنت، ابتدا باید اثبات کنیم اساساً عزاداری و گریه کردن امری مطابق با فطرت یا همان نفس¬الامر وجودی انسان هست یا خیر؟ و آن¬گاه پس از اثبات آن مهم، بیان داریم علت این تفاوت در عزاداری¬ها در عین یکسان بودن امر فطرت در همگان، چیست؟ و به عبارت دیگر چرا انسانِ مخلوقِ با فطرت، با نام عزاداری دست به شیوه¬هایی می¬زند که از آن به «بدعت» تعبیر می¬شود. تذکر این نکته لازم است که چون در این مقاله- منظور از عزاداری و گریه- صِرف عزاداری بر سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین7 است، لذا به مفهوم عام عزاداری و «بکاء» نمی پردازیم و از حیث جنبة اعادة خاص موضوع، به محتواریزی می¬پردازیم، چه این-که معتقدیم اگر آن¬چه در کربلا گذشت بر هر انسان آزاده¬ای در سراسر عالم درست و مستند گفته شود، محال است از شدت مصیبت و هم معصیت امت پیامبر خاتم9 به تأثر نیفتد و قلبش شکسته نشود.

امام حسین علیه السلام، عزاداری، فطرت، علمای اهل سنت