مدیریت دانش در سازمان های دارای امتیاز

به طور کلی مدیریت دانش به عنوان منبع رقابتی پایدار شناخته شده است. بسیاری از سازمان ها از طریق استفاده از تکنولوژی اطلاعاتی به مدیریت دانش دست یافته اند. هر چند نتایج به دلایلی که پیش روست مختلف می باشند؛ 1: اطلاعات فقط یک جنبه از مدیریت دانش می باشد.2: اننتقال موثر برخی از انواع دانش مشکل می باشد. 3: ممکن است ساختار و فرهنگ سازمان ها از انتقال دانش جلوگیری کنند. هدف این تحقیق بررسی مدیریت دانش در سازمان های دارای امتیاز سنتی و شبکه ای می باشد. همچنین به طور خاص انواع دانش توضیح داده می شود و ویژگی ها و تفاوت سازمان های سنتی و شبکه ای دارای امتیاز بررسی می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که محصول یا خدمتی که توسط سازمان های دارای امتیاز ارائه می شود، پیامد منابع دانش محسوب می شود، اما موفقیت سیستم دارای امتیاز به نحوه کیفیت مشارکت بخشها در گسترش منابع دانش بستگی دارد. جریان اطلاعات در سازمان های دارای امتیاز و سنتی متفاوت است. در سازمانهای دارای امتیاز سنتی، جریان اطلاعات بین دارندگان امتیاز و امتیاز گیرندگان خطی و غیر مستقیم می باشد. امادرسازمان های دارای امتیاز شبکه ای به صورت آزاد در جریان می باشد و افراد به صورت آزاد به تبادل دانش می پردازند. در سازمان های دارای امتیاز سنتی، کمتر به توزیع دانش ضمنی پرداخته می شود، در حالی که در سازمان های دارای امتیاز شبکه ای میزان تبادل دانش(ضمنی و آشکار) بیشتر صورت می گیرد.

امتیاز، مدیریت دانش، سازمان شبکه ای، منافع رقابتی، خلاقیت