تطبيق ديدگاه هاي سهراب سپهري وجبران خليل جبران

دراين مقاله آرمان شهر عارفانه ي سهراب سپهري وجبران خليل جبران ازخلال آثارآن دو شاعربه صورت تطبيقي مورد بررسي قرارگرفته است؛از آنجا كه هردوشاعر دردامان طبيعت بزرگ شده اند جاي جاي آثارشان نيز سرشار از حضور وظهور عناصر طبيعت مي باشد ومدينه آرماني خودرا نيز در همين طبيعت ساده به نمايش گذاشته ا ند وچون دغدغه نجات خود و بشر نوع خود رادارند بنابراين مدينه ي گمشد ه شان كاملا رنگ .وبوي عارفانه دارد ودر پهنه ي طبيعت بكر وآرام نمود عيني يافته است.همه ي عناصر طبيعت طبق همان قانون وفطرت خدادادي اوليه به زندگي خود ادامه مي دهند وهيچ کاستي، نقص، زشتي، بي عدالتي، منت گذاشتن وظلم وتجاوز وجودندارد،همه زبان هم را مي فهمند وبه ياري ودستگيري هم مي پردازند.از رفتار ناعادلانه حاکمان وتقليد کورکورانه ي زيردستان خبري نيست. سپهري وجبران با تامل درطبيعت بکر ودرس آموزي از آن، تجلي خدارا به تمام وکمال به نظاره نشسته اند وانسانها را به تدبر ودرس آموزي از طبيعت تشويق کرده اند.

سهراب سپهري، جبران خليل جبران، عرفان وطبيعت، ادبيات تطبيقي، آرمان شهر