بررسی اثر استفاده از روش های کنترل غیر فعال بر رفتار سازه بتنی

امروزه به منظور کنترل ارتعاشات سازه ای در برابر نیروهای زلزله، از سیستم های مستهلک کننده انرژی استفاده می شود تا ضمن تمرکز تغییر شکلهای غیر ارتجاعی به هنگام زلزله در این سیستم ها امر ترمیم و بهسازی سازه ها نیز سهولت یابد. برای این منظور از انواع جداگرهای لرزه ای در این زمینه استفاده می شود. از سوی دیگر با توجه به اینکه سازه های ساختمانی از میرایی ذاتی کمی برخوردار می باشند، با استفاده از میراگرهای جرمی تنظیم شده، می توان میرایی سازه را افزایش و پاسخ لرزه ای را کاهش داد. در واقع روشهای ذکر شده در بالا به عنوان روشهای کنترل غیر فعال برای بهبود پاسخ سازه استفاده می شوند. لذا برای بررسی نتایج استفاده از این روشها بر عملکرد سازه های بتنی، یک ساختمان بتنی در 15 طبقه و به صورت سه بعدی مدل شده است و در مدلهای مجزا از جداساز لاستیکی- سربی، جداساز پاندولی اصطکاکی، جرم تنظیم شده تکی به مقدار 6 درصد وزنی مود اول در تراز بام و دو جرم تنظیم شده هر کدام به میزان 3 درصد در تراز بام و تراز زیرین بام برای بررسی پاسخ سازه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که همه روش ها باعث کاهش جابجایی بام گردیده است.بررسی و مقایسه کامل نتایج در متن این مقاله ارائه شده است.

سازه پایه، جداگر لرزه ای، شتابنگاشت، جداساز پاندولی اصطکاکی، جرم تنظیم شده، جداساز لاستیکی- سربی