علوم انسانی و الگوی اسلامی ایرانی توسعه

سند چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران، حاکی از آن است که کشور ایران باید در افق 1404 به عنوان یک کشوری توسعه یافته و پیشرفته در سطح خاورمیانه و جهان قرار گیرد. با تصويب قانون برنامه پنجم توسعه کشور از سوي مجلس شوراي اسلامي و تأکيدات اساسي آن بر الگوي اجرايي اسلامي ـ ايراني که در سال هاي اخير همواره يکي از مطالبات ويژه مقام معظم رهبري از سياستگذاران و طراحان سياست‌هاي استراتژيک در عرصه‌هاي اجرايي کشور بوده است، اولين برنامه پنج‌ساله توسعه در جمهوري اسلامي ايران بر مباني فکري اسلامي ـ ايراني از سال 1390 زمينه اجرايي پيدا مي‌کند. توسعه جرياني پيچيده و روندي چند بعدي و فرآيندي از تغيير و تحول اساسي است كه نه تنها در زمينه اقتصادي بلكه در زمينه هاي اجتماعي، سياسي، فرهنگي و رفتارهاي انساني تأثير مي گذارد . تجربه تاريخي نشان داده است كه جوامع مختلف مسيرهاي متفاوتي را در اين روند پيموده و الگوهاي مختلفي را ارائه داده اند كه منطبق و هماهنگ با ويژگيهاي خاص آن جامعه بوده است. در مجموع حاصل اين تحولات و دگرگوني هاي اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي پديده اي بوده است كه اكنون به عنوان توسعه يا جوامع توسعه يافته تلقي مي شود . جامعه ایران به عنوان جامعه ای که مسیر توسعه یافتگی را طی می نماید و به عنوان جامعه ای در حال توسعه قلمداد می گردد، به منظور توسعه کامل و پایدار نیازمند الگویی متناسب با خود می باشد که در کنار سایر الگوهای توسعه اثربخش باشد. در برنامه پنجم توسعه، الگوی اسلامی ایرانی توسعه به عنوان یکی از الگوهای مسلط در برنامه ریزی توسعه در نظر گرفته شده است که بسیج همگانی را می طلبد. نکته مهم در این راستا نقش علوم انسانی انکارناپذیر است. در این نوشتار به نقش علوم انسانی در توسعه اسلامی ایرانی پرداخته شده و اشاره شده است افزایش آگاهی، اعتماد، انسجام و دینداری می تواند زمینه های مشارکت و مسئولیت پذیری شهروندان در توسعه را فراهم نماید.

توسعه، علوم انسانی، الگوی اسلامی ایرانی توسعه، سرمایه اجتماعی