ارزيابي موانع و تنگناهاي توسعه ترويج و آموزش كشاورزي در روستاهای مرزی (مطالعه موردی: سیستان)

ترويج در بخش كشاورزي بعنوان راهبرد توسعه مناطق روستايي مي تواند نويد بخش فصل نويني در جامعه روستايي باشد. ماداميكه ترويج در كشورهاي توسعه يافته ابزاري جهت بهبود زندگي توده فقير و رسيدن به اهداف متعالي استفاده مي گردد اما بايد اذعان داشت در كشور ما عليرغم ريشه طولاني كشاورزي ، عدم اعتماد به نفس، بكارگيري دانش بومي همراه با باورهاي غلط، فقدان نوآوري، وابستگي، مقاومت در برابر تغيير ... و عدم درك صحيح متوليان امر از رويكرد ترويج همگي مسائلي است كه از ايجاد بستري پويا جهت بهبود و اصلاح زيرساخت¬هاي زندگي روستاييان جلوگيري كرده است. حال آنكه مرز نه تنها تهديد بلکه یک فرصت است و سکونتگاه های واقع در مناطق مرزی نیز بایستی بتوانند از فرصت¬هایی که ایجاد می شود بهره گیری نمایند. متاسفانه نبود مکانیزم¬های مشخص در راستای پایدارنمودن معیشت در روستاهای مرزی منجر به پايين¬آمدن بهره وري و آسیب پذیری بخش كشاورزي شده است. در همین راستا پژوهش با هدف ارزيابي تنگناهای توسعه ترويج در روستاهای سیستان و با رویکردی تحلیلی، با استفاده از مشاهده میدانی و مراجعه به منابع اسنادی صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در سطح منطقه اي (ساختار و تشكيلات نامناسب سازماني، عدم نوسازي در ارائه خدمات، عدم مشاركت تشكل هاي مردمي در فعاليت ترويج، عدم ترويج مهارتهاي ارتباطي مروجان، عدم زمينه¬يابي و آماده سازي فرصت هاي آموزشي در مناطق مرزنشين) و در سطح محلي نبود منابع مالی، ضعف های مدیریتی توسعه، عدم پشتيباني جدي در نشر، آموزش و انتقال تكنولوژي، موانع طبيعي، شرايط محيطي و اجتماعي، پايين بودن سطح توسعه فرهنگي، سياسي و اقتصادي روستاييان از برجسته ترين موانع توسعه ترويج و آموزش كشاورزي در روستاهاي سيستان محسوب مي¬گردد

موانع، ترويج، كشاورزي، روستا های مرزی، سیستان